Als ik dit schrijf ben ik jarig en heb ik de leeftijd bereikt die mijn vader had toen hij overleed. Ik besef nu pas echt hoe jong hij toen dus was en ook het gemis van eenieder die zijn of haar vader niet in z’n leven heeft, of maar heel weinig.
Onlangs schreef ik voor een vader die zijn kinderen graag meer zou zien een stuk over het belang van het kind aangaande de omgang met beide ouders. Dit gold zeker voor deze vader, die voor zijn scheiding een intensieve rol in de verzorging en opvoeding van zijn kinderen had. Het is zo fijn als ouders wel samen in redelijkheid over de rol van ieder van hen in het leven van hun kind(eren) afspraken kunnen maken. Welke leeftijd je ook wordt, we kijken altijd terug naar vroeger.
Mijn vader zei ooit tegen mij, je mag alles doen, als je maar afmaakt waar je aan begint of dit in ieder geval tot het uiterste probeert. Ik sta achter je en zal je overal bij helpen. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Het begon met een jury cursus voor turnen. Mijn vader betaalde de cursus en ik dacht, nu gaat hij mij elke zaterdag naar Den Bosch brengen.
Niet dus. Ik was 15 jaar en kreeg te horen dat de bus vanuit Beek bij Nijmegen bij het station stopte en ik dan de trein en weer een bus kon nemen. Aangezien ik ruim op tijd ter plaatse arriveerde, was er tijd om even naar de plaatselijke bakker te gaan. Daar verkochten ze echter maar één ding, u raadt het al. Ik was bij Jan de Groot beland en at de enige echte Bossche Bol. Die werd voor mij de associatie met een heerlijk zelfstandig leven en het durven nemen van stappen daarin.
Ik dank mijn vader voor zijn stimulans daarin. Jammer dat ik dit niet meer tegen hem kan zeggen en hij niet meer kan zien dat ik hem in zijn voetsporen ben gevolgd als notaris én dat ik zo ontzettend van dit mooie vak geniet.
Rinske Mantel-Kooistra.
www.mantelvoors.nl (zie onze vacatures en word ook enthousiast)